نسبت اخلاق با سیاست، رابطه یک سازه کار ارزشی و تعیین کننده حسن و قبح افکار و اندیشه ها با رفتار بازیگرانِ عرصه سیاست است. البته سخن گفتن از این نسبت قبل از آن مستلزم اعتقاد و باور به وجود نسبتی میان اخلاق و سیاست است. آنچه مسلم است اینکه حتی در نظام های غیردینی هم کوشش سیاستمداران بر این است که خود را ملتزم اخلاق، تصمیمات و سلوک سیاسی خود را نیز اخلاقی جلوه دهند. لذا در کسب و نگه داشت قدرت ، همواره تمایل یا تظاهر یا التزام عملی به ارزش های اخلاقی وجود دارد اگر چه در صحنه عملی کمتر روز یا هفته ای را می توان بدون شنیدن خبری از مفاسد اخلاقی و سوءاستفاده از قدرت در میان سیاستمداران چهار گوشه جهان سپری کرد.. اما با این حال نمیتوان منکر این حقیقت شد که حتی اگر برخی نظام ها به صراحت جدایی دین از سیاست را پذیرفته اندبا این حال التزام به اخلاق را نفی نمی کنند

درباره نسبت اخلاق و سیاست رابطه های متفاوتی ذکر شده است برخی از روابط منطقی تباین، تساوی و عموم و خصوص مطلق یا من وجه برای تشریح این رابطه سود جسته اند. نظریه دیگر رابطه ای دوسویه، تعاملی و لازم و ملزم میان سیاست و اخلاق برقرار میکند. از میان نسبت ها و روابط قابل تعریف میان اخلاق و سیاست در نظام حکومت دینی به صورت عام و مردم سالاری دینی به صورت خاص، می­توان گفت نظام مردم سالاری دینی در پی اخلاقی کردن صحنه سیاست است و با تعریف ارائه شده از دین در نظام مردم سالاری دینی که به اخلاق الهی و نه سکولار نظر دارد، می­توان گفت اخلاقی شدن زندگی سیاسی در نظام مردم سالاری دینی در پرتو تعالیم وحی، سیره سیاسی معصومین و نیز توصیه های اخلاقی، تحقق آرمان ها، اهداف و غایات زندگی اخلاقی را به نحو متعالیتری پیگیری می نماید و آن را از یک عامل صرف همبستگی اجتماعی و جلوگیری جامعه از فروپاشی به مهم ترین فلسفه بعثت انبیاء ارتقاء می دهد.

انقلاب اسلامی که تفکری خلاف جریان مسلط و حاکم در جهان دو قطبی دهه ٧٠ م که متأثر از سلطه تفکر لیبرالی و مارکسیستی بود سخن نو وراهکاری بدیعی در اداره کشور بر پایه آموزه های دینی به حساب می آید. در صدد تحقق مردم سالاری دینی و اخلاقی می باشد و در آموزهای خود، بهره گیری از اخلاق را بیش از نظام های سیاسی مادی و سکولار عینیت بخشده است. مردم سالاری دینی در نظام جمهوری اسلامی ایران، نه تنها در نگرش اخلاقی به زندگی سیاسی اخلاق را از سیاست جدا نمی­انگارد، بلکه سیاست و حکومت و دین را نیز در جهت تقویت مکارم اخلاقی قرار می­دهد. از این نگاه اخلاق همه وجوه زندگی انسان ها و حتی عقاید، انگیزه ها را نیز شامل می­شود و هدف غایی آن تأمین سعادت قلمرو دنیا و آخرت انسان هاست. از چنین منظری حکومت در اسلام به دنبال اخلاقی کردن قلمرو سیاست است.

با این پیش فرض و مقدمه همایش اخلاق و سیاست (در نظام جمهوری اسلامی)، بانگرشی جامع به بررسی ابعاد اخلاق و سیاست در عرصه های گوناگون سیاست عملی و سیاست نظری خواهد پرداخت. محورهای همایش در راستای حکمرانی خوب و تامین منافع ذینفعان آن طراحی گردیده است. سه محور اخلاق حکمرانی، اخلاق حکمرانان و اخلاق شهروندی در نظر گرفته شده است. علاوه بر آن، آسیب‌شناسی بداخلاقی‌های سیاسی نیز در ابعاد گوناگون اعم از فضای مجازی و تاثیرگذاری آن بر تربیت نظام خانواده نیز در نظر گرفته شده است.

هدف اصلی این همایش، کاربردی نمودن اخلاق در عرصه‌های سیاسی است؛ از این رو از نهادهای مختلف حکومتی و حاکمیتی کمک گرفته شده است.

از اهداف دیگر این همایش، درگیر نمودن صاحب‌نظران دانشکده‌های مختلف از جمله دانشکده علوم سیاسی و حقوق، دانشکده علوم اجتماعی، دانشکده روان‌شناسی و همچنین دانشکده علوم ارتباطات در کنار نهادهای حکومتی و حاکمیتی می‌باشد.